Komentarz do art. 493 Kpc (podstawa zarzutów od nakazu zapłaty)
Art. 493. § 1. Pismo zawierające zarzuty wnosi się do sądu, który wydał nakaz zapłaty. W piśmie pozwany powinien wskazać, czy zaskarża nakaz w całości, czy w części, przedstawić zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy oraz okoliczności faktyczne i dowody. Sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w zarzutach bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności.
§ 2. Jeżeli pozew wniesiono na urzędowym formularzu, wniesienie zarzutów wymaga również zachowania tej formy.
§ 3. Do potrącenia mogą być przedstawione tylko wierzytelności udowodnione dokumentami, o których mowa w art. 485.
§ 4. Powództwo wzajemne jest niedopuszczalne.
Zarzuty od nakazu zapłaty muszą odpowiadać wymogom, jakie ustawa stawia przed każdym bez wyjątku pismem procesowym. Więcej na ten temat w komentarzu do art. 126 Kodeksu postępowania cywilnego.
Formularz wymagany przez par. 2 znajduje się tutaj. Jest załącznikiem do jednego z rozporządzeń Ministra Sprawiedliwości.
Po wniesieniu zarzutów i wydaniu przez sąd wyroku dopuszczalna będzie apelacja. Właściwy sąd rejonowy, okręgowy i apelacyjny można znaleźć dzięki wyszukiwarce sądów powszechnych.
Z orzecznictwa Sądu Najwyższego (orzekającego np. wskutek skarg kasacyjnych) wynika, że przewidziane w art. 493 § 3 k.p.c. wymaganie udowodnienia wierzytelności przedstawionej do potrącenia dokumentami wskazanymi w art. 485 k.p.c. nie dotyczy sytuacji, w której do potrącenia doszło przed doręczeniem pozwanemu nakazu zapłaty i pozwu.
Co do pomijania spóźnionych twierdzeń i dowodów, por. też komentarz do art. 207 Kodeksu postępowania cywilnego. [komentarz dodano 11 marca 2017 r.]