Art. 1362. 1. Osoba fizyczna lub prawna, w tym instytucje, organy oraz podmioty prawa publicznego, która nie prowadzi działalności gospodarczej obejmującej dostarczanie towarów tego samego rodzaju co towary certyfikowane, może uzyskać prawo ochronne na znak towarowy gwarancyjny. Znak towarowy gwarancyjny przeznaczony jest do odróżniania towarów, które zostały certyfikowane przez uprawnionego do tego znaku, w szczególności w zakresie użytego materiału, sposobu produkcji towarów, ich jakości, precyzji lub innych właściwości, od towarów, które nie są w ten sposób certyfikowane.
2. Znak towarowy gwarancyjny może składać się z elementów mogących służyć w obrocie handlowym do wskazania pochodzenia geograficznego towarów.
3. Przepisu art. 1291 ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w zakresie, w jakim stanowi on podstawę do nieudzielenia prawa ochronnego na oznaczenie, które składa się wyłącznie z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania pochodzenia towaru. Taki znak towarowy gwarancyjny nie uprawnia do zakazywania osobie trzeciej używania w obrocie handlowym takich oznaczeń, pod warunkiem że osoba trzecia używa ich zgodnie z uczciwymi praktykami w przemyśle i handlu.
4. Zasady używania znaku towarowego gwarancyjnego określa regulamin używania znaku.
5. Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy gwarancyjny nie może odmówić, bez ważnych powodów, prawa używania znaku osobom, które spełniają warunki określone w regulaminie, o którym mowa w ust. 4.
Komentowany przepis zaczął obowiązywać 16 marca 2019 r., wraz z wejściem w życie ustawy z 20 lutego 2019 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2019 r., poz. 501). Z tym dniem niejako przejął rolę art. 137 pwp, przewidującym ochronę wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego.
O celach wprowadzenia omawianych znaków do polskiego porządku prawnego traktuje uzasadnienie projektu wspomnianej nowelizacji. Wynika z niej, iż państwa członkowskie mogą przewidzieć możliwość rejestracji znaków gwarancyjnych lub znaków certyfikujących. Nowelizacja przewiduje możliwość rejestracji przez Urząd Patentowy RP znaków gwarancyjnych. Pomimo, iż nie jest to instytucja zbyt często wykorzystywana w praktyce, konieczne jest zapewnienie takich możliwości podmiotom uprawnionym. Ewentualny brak możliwości rejestracji znaków towarowych gwarancyjnych wymusiłby na podmiotach zainteresowanych tą formą ochrony dokonywanie zgłoszeń w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej. Oznaczałoby to stworzenie sytuacji szczególnie niekorzystnej dla potencjalnych zgłaszających, którzy w zamierzeniu korzystaliby ze znaku gwarancyjnego wyłącznie na terytorium RP. Umożliwienie zgłoszenia znaków towarowych gwarancyjnych przed Urzędem Patentowym RP wpłynie na zmniejszenie kosztów ponoszonych przez przedsiębiorców, z uwagi na fakt, że koszty dokonania zgłoszenia unijnego znaku certyfikującego w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej wynoszą obecnie 1500 euro.
Procedura uzyskiwania ochrony wspólnego znaku towarowego przebiega według tych samych mniej więcej reguł, co każdego innego oznaczenia zgłaszanego do ochrony w Urzędzie Patentowym.
PRZYKŁADY: Niewielka popularność oznaczeń certyfikujących w Polsce w połączeniu z krótkim czasem obowiązywania art. 1362 sprawia, że znaków towarowych gwarancyjnych jeszcze nie ma, przynajmniej ja o takich nie wiem. Ponieważ nie różnią się one jednak w gruncie rzeczy zbytnio od wspólnych znaków towarowych gwarancyjnych, można zapoznać się z przykładami tych ostatnich, które podaję przy okazji analizy art. 137 pwp. [komentarz dodano 6 lipca 2020 r.]