Art. 120. 1. Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.
2. Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.
3. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) znakach towarowych - rozumie się przez to także znaki usługowe;
2) towarach - rozumie się przez to w szczególności wyroby przemysłowe, rzemieślnicze, płody rolne oraz produkty naturalne, zwłaszcza wody, minerały, surowce, a także, z zastrzeżeniem art. 174 ust. 3, usługi;
3) znakach towarowych podrobionych - rozumie się przez to użyte bezprawnie znaki identyczne lub takie, które nie mogą być odróżnione w zwykłych warunkach obrotu od znaków zarejestrowanych, dla towarów objętych prawem ochronnym;
4) znakach wcześniejszych - rozumie się przez to znaki zgłoszone lub zarejestrowane z wcześniejszym pierwszeństwem.
W par. 1 sformułowano tzw. definicję legalną znaku towarowego.
Co do "nadawania się do odróżniania towarów", w orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się na abstrakcyjną i konkretną zdolność odróżniającą znaku towarowego. Abstrakcyjna zdolność odróżniająca, to zdolność odróżniająca w ogóle, w oderwaniu od konkretnych towarów i usług, pozwalająca stwierdzić, czy dane oznaczenie może nadawać się do skojarzenia jakiegokolwiek towaru/usługi z jakimkolwiek przedsiębiorcą. Abstrakcyjną zdolność odróżniającą posiadają oznaczenia postrzegalne zmysłowo i wykazujące odrębność w stosunku do towarów nimi oznaczonych. Co do zasady oznaczenia słowne posiadają abstrakcyjną zdolność odróżniającą są bowiem postrzegalne wzrokowo i są odrębne od towarów. Oznaczenia słowne mają tzw. abstrakcyjną zdolność odróżniającą niezależnie od ich treści.
Więcej o rejestracji znaku towarowego por. strona poświęcona tej tematyce.
"Odróżniania towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa" a nie "odróżniania towarów jednego przedsiębiorcy od towarów innego przedsiębiorcy". Niby drobiazg, ale właściwsza wydaje się ta druga forma. Zgodnie z kodeksową definicją przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: 1) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa); 2) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości; 3) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych; 4) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne; 5) koncesje, licencje i zezwolenia; 6) patenty i inne prawa własności przemysłowej; 7) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne; 8) tajemnice przedsiębiorstwa; 9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Z kolei przedsiębiorcą - nie wchodząc w całą różnorodność definicyjną tego pojęcia w prawie polskim - jest jakiś podmiot. W tym sensie właściwsze wydaje się mówienie o "towarach przedsiębiorcy", a nie towarach "przedsiębiorstwa".
Wyliczenie z par. 2 komentowanego przepisu ma charakter przykładowy. Niewykluczone są więc oznaczenia nie mieszczące się w tym katalogu.
Z art. 120 Pwp nie wynika, aby znak towarowy mógł zarejestrować tylko przedsiębiorca. Interpretację tę wzmacnia brzmienie poprzedzającego komentowany przepis art. 6 ust. 1 ustawy o znakach towarowych. Tam wprost mowa była o tym, że "rejestracja znaku towarowego może być dokonana na rzecz przedsiębiorstwa i tylko dla towarów będących przedmiotem jego działalności gospodarczej".
Niekiedy podrabianie znaków towarowych jest karalne! Więcej na ten temat w komentarzu do art. 305 Pwp. [komentarz dodano 10 sierpnia 2018 r.]