Art. 53 Kpk (oskarżyciel posiłkowy) - komentarz
Art. 53. W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego pokrzywdzony może działać jako strona w charakterze oskarżyciela posiłkowego obok oskarżyciela publicznego lub zamiast niego.
"Pokrzywdzonym" jest co do zasady osoba fizyczna lub prawna, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo.
Jeżeli akt oskarżenia wniósł oskarżyciel publiczny, pokrzywdzony może aż do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej złożyć oświadczenie, że będzie działał w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Do sprawy wszczętej na podstawie aktu oskarżenia wniesionego przez oskarżyciela posiłkowego może w każdym czasie wstąpić prokurator, stając się oskarżycielem publicznym. Postępowanie toczy się wówczas z oskarżenia publicznego, a pokrzywdzony, który wniósł akt oskarżenia, korzysta z praw oskarżyciela posiłkowego.
Od wyroku sądu pierwszej instancji przysługuje apelacja. Z kolei od wyroku sądu odwoławczego niekiedy może być wniesiona kasacja.
"W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego" dlatego, że pokrzywdzony może także jako oskarżyciel prywatny wnosić i popierać oskarżenie o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego.
Zdecydowana większość przestępstw opisanych w Kodeksie karnym to właśnie "przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego".
Przestępstwa ścigane na wniosek (np. grożenie innej osobie z art. 190 Kodeksu karnego czy popełnione na szkodę osoby najbliższej kradzież z art. 278 Kodeksu karnego tudzież oszustwo z art. 286 Kodeksu karnego) to ciągle "przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego".
Komentarz dodano 8 listopada 2020 r.